فرش ایرانی، اعتبار امروز ما از میراثی کهن

فرش ایرانی هنر-صنعتی است که از دیرباز به عنوان نام واعتباری برای ایران بر فرهنگ ایرانی سایه افکنده است. مفروش کردن هر خانه ای با فرش ایرانی فرصتیست برای لمس تاریخ چند هزارساله ی ایران و تارهای فرش ایرانی جایگاه حماسه هموطنان بافنده است که خلقت خداوندرا به تصویر میکشند.

به گزارش افکارنیوز،نقوش بکار رفته در فرش ایرانی بر گرفته از فرهنگ و سبک زندگی بافندگان آن در هرنقطه از ایران است. طوری که می توان گفت هر فرش ایرانی تابلویی زیبا، گویای طبیعتو فرهنگ خطه ای از ایران است و با مشاهده ی آن می توان اصالتش را جویا شد.

به علت وجود این خصوصیت کاوشگران پس از یافتن فرش "پازیریک" در منطقه ایبه همین نام در روسیه به این مهم پی بردند که این فرش، فرشی ایرانی است زیرا برروی آن طرحی از اسب سواران ایرانی و اشکال تخت جمشید نقش شده بود و از آن به عنواناولین فرش ایرانی یاد می شود.

آغاز بافت فرش کلاسیک ایرانی به سلسله صفویه باز می گردد و در شهرهایی نظیر تبریز، اصفهان ، کاشان ، مشهد ، کرمان ، جوشقان ، یزد ، استرآباد ، هرات ، شیروان ، قرهباغ و گیلان توسعه پیدا کرد و در همین زمان استفاده از طرح های ترنج در وسط قالی ولچک ها رایج شد. همچنین صادرات فرش ایرانی درزمان فتحعلی شاه و بعد از آن به دستناصرالدین شاه وسعت گرفت و ایران را تبدیل به بزرگ ترین صادر کننده ی فرش دستبافکرد.

فلسفه ی پیدایش فرش از آغاز، استفاده از آن به عنوان زیرانداز بوده است، پس بدیهیاست که درشرایط مختلف آب و هوایی ضخامت و جنس آن نیز متفاوت باشد. در مناطق مختلفایران فرش به شیوه های گوناگون بافته می شود ، این گوناگونی را می توان در گره ها،نوع الیاف مصرفی و رنگ آمیزی مشاهده کرد.